Ben de Nobel Ödülü Komitesini Protesto Ediyorum!

Pek çok kişi, politikacılar da dahil olmak üzere, Nobel Ödülü Komitesi’nin bu prestijli ödülleri ilgili alanda yetkin bilim adamları ve aktivistlere sunulması konusundaki kararlarını eleştiriyor. Ben de geri kalmayayım istedim…

İşin şakası bir yana, bugünkü yazımın amacı, 2 sene önce bugün Stanford Üniversitesi kampüsü içerisindeki evinde 89 yaşında ölen geçen yüzyılın bence en önemli bilim insanlarından biri olan Gerald Reaven’i anmak ve sizlere hatırlatmak.

Raeven, daha 1970 ve 1980’li yıllarda insülin direnci konusunda araştırmalar yapan ve bu konunun babası olarak sayılan bir bilim insanı. Üstelik Raeven’in  bu konudaki araştırmaları önce küçümsenmiş ve dikkate alınmamış ama buna rağmen Raeven hiç bitmeyen bir azimle çalışmalarına devam etmiş ve bugün benim tıbbi pratiğim içerisindeki pek çok hastamın maalesef mücadele etmek zorunda kaldığı insülin direnci ve metabolik sendromu (Raeven’in orijinal isimlendirmesiyle Sendrom-X) tanımlamış ve bu konuda yüzlerce çok değerli makaleyi literatüre kazandırmıştır. Örneğin 1988 yılında Amerikan Diyabet Cemiyeti’nin en prestijli ödülü olan Banting Madalyası Ödül töreninde yaptığı bilimsel konuşma bile benim keşke yıllar önce okusaydım dediğim ve geleceğe ışık tutan çok önemli bir ders özelliğinde.

Üzücü olan şu ki, ömrünün son dakikasına kadar laboratuvarında çalışma peşinde koşan Stanford’un bu efsanevi hocası ne yazık ki Nobel ödülüne layık görülmemiş.

Ölümünün ikinci yıl dönümünde bu büyük bilim insanının hatırası önünde bir kez daha saygıyla eğiliyorum.