PANDEMİ YAZILARI

Bugünlerde, gün geçmiyor ki hipertansiyon hastalarımızdan birisi arayıp kullanmakta olduğu tansiyon ilacının COVID-19 açısından ek bir risk getirip getirmediğini sormasın. Bu durum, virüsün hücreye girişi için  kullandığı ACE2 reseptörleriyle ilişkili bir kaygı. Sıklıkla kullanılan ACE inhibitörü (ACEI) veya ARB grubundaki ilaçların söz konusu reseptörleri arttırıp virüsün girişini kolaylaştırabileceğine dair teorik endişeler dile getirilmişti. Her ne kadar başta Avrupa Kardiyoloji Derneği olmak üzere pek çok tıbbi kurum hastalara ilaçlarını bırakmak veya değiştirmek için elde kuvvetli bir delil olmadığını ilan etseler de bir-iki hastamın ısrarla bu tip bir ilacı kullanmak istemediklerini belirtmesi üzerine ilaç değişikliklerine dahi gitmek zorunda kaldım.

Yine bu konuda ilk somut kanıtlar bu virüsün ilk kez tanımlandığı yer olan Çin’den geldi. COVID-19 tanısı ile hastaneye yatırılmış olan hastaların verileri geriye doğru taranarak içlerinden 3 grup oluşturuldu: 1. Grup ACEI veya ARB kullanmakta olan 43 hasta. 2. Grup: ACEI/ARB grubu dışında tansiyon ilacı kullanan 83 hasta. 3. Grup: Tansiyon hastası olmayan 125 hasta.

Araştırmacıların bulgularından ilki hipertansiyonu olan COVID-19 hastalarının hastanede yatış sürelerinin uzun olduğu ve ölüm risklerinin daha yüksek olduğu. Bu, aslında diğer çalışmalarda da ortaya konulmuş bir durum. Ancak, bu çalışmada ilk kez ortaya konulan; hipertansiyon hastaları arasında,  ACEI/ARB grubu ilaç kullananlarda ölüm ve daha ağır bir hastalık geçirme riski diğer grup antihipertansif ilaç alan hastalara göre daha düşük. Üstelik bu grup ilaç alanlarda CRP gibi iltihap (inflamasyon) belirteçleri çok daha düşük seviyelerde kalmış.

Herhalde bu bulgular ACEI/ARB grubu ilaç almakta olan hastalarımızı bir nebze olsun rahatlatır.

Kaynak: Guang Yang et al. Angiotensin II Receptor Blockers and Angiotensin-Converting Enzyme Inhibitors Usage is Associated with Improved Inflammatory Status and Clinical Outcomes in COVID-19 Patients With Hypertension. https://doi.org/10.1101/2020.03.31.20038935doi